معماری داخلی چیست؟
معماری داخلی چیست؟
معماری داخلی، طراحی فضای داخل مرزهای هر ساختمان است. فرایندی است که در آن بخش داخلی هر ساختمان با توجه به همه جنبه‌های انسانی و استفاده از فضاها، توسط معماران طراحی می‌شود. به بیان ساده‌تر، معماری داخلی مجموعه طراحی‌های بهینه از منظر فضا و مواد مورد استفاده جهت ساخت فیزیک آن می‌باشد که در واقع جزئی از معماری پایدار نیز به شمار می‌رود. بطور کلی:
- هنر و علم طراحی بنا کردن قسمت داخلی ساختمان به عنوان یک مدرک معماری و مرتبط با کیفیت‌های فیزیکی است.
- درحالی که معماران سعی در ساخت طراحی کل ساختمان دارند که مرتبط با مسائل سازهای و نقشه است، معماران داخلی هدف استفاده و قابل سکونت کردن مکان را طبق معیارهای انسانی دارند.
- معماری داخلی، توصیف درونی ساختمان و مرتبط با کیفیت‌های فیزیکی است.
- یک سبک یا روش طراحی است که به ساخت درون ساختمان می‌پردازد.
تفاوت میان معماری داخلی و طراحی داخلی
در سال های اخیر عوامل زیادی در سردرگمی تفاوت میان دو رشته معماری داخلی و طراحی داخلی دخیل بوده اند.
- معماری داخلی با در نظر گرفتن کلیه عناصر ساختمانی، تعادل بین هنر و علم در طراحی فضای داخلی است. با این حال، یک طراح با آموختن در معماری داخلی نمی تواند خود را معمار داخلی بنامد، مگر اینکه دارای اعتبار حرفه‌ای از یک بدنه معاری باشد.
- طراحی داخلی حرفه‌ای گسترده است که با در نظر گرفتن کلیه جنبه های برنامه ریزی و طراحی فضاهای داخلی در محیط ساخته شده است که نقش هر طراح با دیگری بسیار متفاوت باشد.
در این میان، دکوراسیون داخلی جایگاه ویژه ای در تجلی معماری و طراحی داخلی یک سازه دارد. دکوراتورهای داخلی به زیبایی شناسی ساختمان (طرح های رنگی، مبلمان، کارهای هنری و غیره) توجه دارند. آنها با جنبه هنری طراحی بسیار بیشتر از علم آن درگیر هستند.
دکوراتورهای داخلی هیچ گونه نگرانی در مورد طراحی ساختاری ساختمان ندارند و لازم نیست که به اندازه آئین نامه ساختمان آگاه باشند. طراحان داخلی معمولاً از ابتدای ساخت درگیر نخواهند شد و نیازی به دانش عمیق از عناصر فنی مانند CAD و طراحی ساختاری ندارند. با این وجود، آنها باید بسیار هنری باشند و چشم به روند طراحی داخلی و جزئیات زیبایی شناسی داشته باشند.
دگرگونی های معماری داخلی
اگر چه ماهیت اصلی و کلی یک ساختمان بدست اولین معمار آن مشخص می شود، اما بازسازی و تعمیر متعاقب آن در درون ساختمان چنین نیست و همانطور که امروزه مشاهده می شود، بسیاری از ساختمان ها اگرچه مدت ها پیش ساخته شده باشند اما در سال های مختلف بر اساس تغییر نیازهای جامعه مجدداً بازسازی می شوند که نشان می دهد یک ساختمان هیچ گاه نمی تواند کامل و تغییر ناپذیر باشد.
ساختمانی که بازسازی شده باشد امکان دارد از نمای بیرونی کاملاً بدون تغییر مانند قبل بماند اما از درون ممکن است معماری کاملاً متفاوتی نسبت به قبل پیدا کند؛ به همین علت یک معمار داخلی نه تنها باید روی موقعیت ساختمان دقت کند، بلکه از منظر فیزیکی، اجتماعی و سیاسی آن نیز حساس باشد که اگر اسکلت ساختمان مستحکم و ایده معمار اولیه آن مناسب باشد، طی سلسله تغییرات ایمنی درونی آن، ساختمان دچار بحران و مشکل نخواهد شد.
دسته ای از سازنده های خاص بر اساس گذر زمان به دلایل حفاظت های تاریخی، بلا استفاده ماندن یا محدودیت های مالی بدون تغییر باقی مانده اند. اما بیشتر ساختمان ها مدت زمان مشخصی پابرجا هستند؛ همچنین درون ساختمان ها تا مدتی سالم می ماند.
منابع: University of Hertfordshire, wikipedia
